Ekainan zehar, Beldur Barik-en blogean jaiei eta ligatzeari buruz hitz egingo dugu. Badatorrelako uda. Eta udarekin batera jaiak: ondo pasatzeko gogoak, dantza egiteko, jende berria ezagutzeko, ligatzeko Baina batzuetan badirudi denak balio duela, desfasea guztian egon daitekeela. Baita ligatzerako orduan ere. Eta askotan, hor izaten gara, zalantzatan. Pasatzen ari zaidana, lekuz kanpo dago edo nire paranoia da? Gertatu zaizu?
Lagunekin juergan zaudela, kriston dantzak botatzen, izugarrizko iskanbila sortzen. Eta bat-batean, koadrila bat hurbiltzen zaizuenean. Hasieran zuekin dantzan, geroago zuekin ligatu nahian. Baina ez duzue ligatzeko gogorik, ondo zaudetelako zuek zuetara. Esan egiten diozue, baina ez dute ulertzen nonbait, hor jarraitzen dutelako. Kriston kaka sartzen.
Edo ezaguna den herriko horrekin hitz egiten hasten zarenean. Hasieran kriston txorradak jaurtiz, aurreko egunean telebistan ikusitako zerbaiten gainean, barrezka. Baina baziladak zuregan zentratzen hasten dira. Nabaritzen duzu erdi bazilada erdi ligoteoa dela. Konbertsazioak ez dizu hainbeste grazia egiten, jada. Distantzia jartzen duzu eta ez duzu hain maja erantzuten. Bere jarrera: ez izateko hain borde.
Edo norbaitekin ligatu duzunean. Eta ez duzunean joan nahi musu edo zirri batzuetatik haratago. Eta presionatzen hasten zaizunean, esanez, nola utz dezakezun horrela, bero-bero dagoela, ez izateko horrelakoa
Egoera horiek eta antzekoak ugariak dira. Eta jaien testuiguruan kostatu egiten zaigu bereiztea zer den juergaren parte eta zer, gehiegikeria, noiz ari diren pasatzen. Zeren eta, egoera horiei aurre egiten dugunean, zerbait erantzuten dugunean, gu gara bordeak, paranoikak, kortarolloak
Bizi izan al duzue horrelako egoerarik jaietan? Zein izan da zure erantzuna? Elkarbanatu gurekin zure bizipenak eta erabilitako estrategiak!